Bazen canın sıkılır, için içine sığmaz...aklın uçsun gitsin bir yerlere, düşünmesin daha fazla istersin.
Ancak bilirsin ki o düşünceler “düşünmeyeceğim” demekle gitmez.
Sen başka şeyleri düşünmeye çalıştıkça arka plandan hep seslenir sana, bir tuzağa düşmüş gibi çırpınırsın duymamak için fakat sesini kıssan bile duyarsın işte..
Peki ne yaparsın o zaman? Nasıl çıkarsın bu tuzaktan?
Ben “bana anı yaşatan”, zihnimi tamamen düşüncelerimden arındıran, bana huzuru hissettiren şeyi yapıyorum. SPOR YAPIYORUM. O an kafamdaki gereksiz her şey yok oluyor. Sadece nefesim, atmakta olduğum bir tekme ve kalp atışlarım var oluyor.
Sen de hissedebilirsin bunu. Tek yapman gereken RAHATLAMAK ve bir yerinden başlamak. Eğer gerçekten istersen “spor yapmak” senin de tuzaktan çıkış yöntemin olabilir. Üstelik hem seni kurtarır hem de sana kendini "eşsiz" hissettirir.
Write a comment