RUHUNU DİNLE

Keşke düşüncelerimizin bir "dur" düğmesi olsa da arada sırada o düğmeye bassak ve kalbimizin, ruhumuzun sesini duymaya zaman ayırsak. Her gün zihnimizin içinde dönenlerle kalbimizden geçenlerin arasındaki mesafe açılıyor da açılıyor. Dış sesler o kadar fazla giriyor ki araya, kalbimizin sesi kısık kalıyor. Uzaklaşıyoruz kendimizden, hayallerimizden, yapabileceklerimizden. Sanki başkalarının sözlerine kanıp kendi hayallerimizden vazgeçebilecek duruma geliyoruz. Peki ya yarın "olmak istediğimiz" değil de "olmamızı istedikleri" olursak ne olacak? 

 

Bize daima zor ve acı bile olsa en doğruyu söyleyen, bizi en doğru yolda tutacak olan sesi duyarsak her gün "olmak istediğimize" doğru bir adım daha yaklaşabiliriz. Kalbimizin; bize bazen inanmakta güçlük çeksek bile en güzeli, en iyiyi, en zoru yaptırabilecek olan tek kuvvet olduğunu unutmayalım ve ne olursa olsun bazen en zoru başarmak bazen de sadece keyif dolu bir yaşam sürebilmek için kendi iç sesimizi, ruhumuzu dinleyelim. 

 

Write a comment

Comments: 0